टट्टीखाना ऐन, २०६५

नयाँ नेपालमा के कस्ता नयाँ कानुनहरू बन्नेछन् र ती कसरी लागू हुनेछन् भन्ने कुराको प्रारम्भिक छनक वनमन्त्री पितृका यादव (स्वभावले उहाँ 'मातृका' होइन, 'पितृका' हुनुहुन्छ)ले एक जना एलडीओलाई टट्टीखाना ऐन, २०६५ को दफा १ अर्न्तर्गत डेढ घन्टा टट्टीखानामा थुनेर पेस गरि सक्नुभएको छ । सुरुमा त मैले उहा“को त्यस कदमलाई गलत भन्दै विरोध गरेको थिएँ तर 'गनाउनेलाई गनाउने ठाउँ मै थुन्नुपर्छ' भनेर उहाँले भन्नु भएपछि मैले पनि 'काँक्रा चोरलाई मुड्के सास्ती' भनेर हाम्रा पुर्खाहरूले बनाएको उखान सम्झेँ र मन्त्रीज्यूले उठाएको त्यो साहसिक कदमलाई दिलैदेखि र्समर्थन गरेँ । भ्रष्टाचार निर्मूल गर्ने पवित्र मनसायबाट मन्त्रीज्यूले कारबाहीको नयाँ काइदा जो प्रस्तुत गर्नुभयो, त्यो सोह्रैआना सराहनीय भएको कुरामा म ढुक्क भए“ । अख्तियार वा अरू निकायले समातेर अदालतमा बुझाएका भ्रष्टाचारीहरू अदालतबाट स-सम्मान रहिाइ भएर भ्रष्टाचारविरोधी ऐन, कानुन र निकायहरूलाई भु“डीले ठोक्काएर लडाउ“दै हि“ड् ने इतिहास हर्ेदा यो देशका निर्लज्ज, निर्वस्त्र र थेत्तरा भ्रष्टाचारीलाई जे गर्नुपर्ने हो, त्यो नै यादवजीले गर्नुभएको हो । केही कथित मानव अधिकारवादीहरू, कर्मचारीहरू, नागरकि समाज भनाउ“दाका मान्छेहरूले उहा“को यो हाकाहाकी विरोध गरेर नेपाललाई नया“ हुन नदिने षड्यन्त्रमा लागेको पनि देखियो । मन्त्रीज्यूकै बाहुलीबाट घोक्रेठ्याक लगाइएर मन्त्रीज्यू स्वयम्ले प्रयोग गर्ने पवित्र टट्टीखानामा दर्ुइ-चार घन्टा बस्दैमा भ्रष्टाचार पच् हुन्छ भने बसिदिउ“ला न त भनेर दङ्ग पर्ने भ्रष्टाचारी पनि भेटिए । त्यस्ताहरूलाई तह लगाउन पनि टट्टीखाना ऐन, ०६५ मा अरू थुप्रै दफाहरू थप गर्न आवश्यक देखिएकाले मन्त्रीज्यूलाई केही सुझावहरू पेस गरएिको छ । कुन स्तरको भ्रष्टाचारीलाई कुन सजाय गर्ने भन्ने कुरा मन्त्रीज्यू स्वयम् जानिफकार हुनुहुन्छ । मन्त्रीज्यूको अहिलेसम्मको काम गर्ने शैली हर्ेदा उहा“स“ग यस्ता काइदा कति होलान् कति † तैपनि, नया“ नेपालमा भ्रष्टाचार र गम्भीर अपराध गर्नेहरूका लागि व्यवस्था नगरी नहुने केही महत्त्वपर्ूण्ा दण्ड-सजायहरू मन्त्रीज्यूलाई स्मरण गराउन चाहन्छु । जस्तै ः क्रमशः कान समातेर उठबस गराउने, भाटाले हान्ने, गिट्टीमा घु“डा टेकाउने, दिसा खुवाउने, मोसो दलेर जुत्ताको माला लगाई सहर घुमाउने, इनारमा डुबाउ“दै झिक्दै सिस्नाले हान्दै गर्ने, कोर्रर्ाा हान्ने र सुम्ला बसेका ठाउ“मा अमिलो दल्ने, करेन्ट लगाउने, नाक काट्ने, गोप्य अङ्गमा खर्ुसानी दल्ने, जिउ“दै गाड्ने, छाला काड्ने, उभिन्डो पारेर झुन्ड्याई तलबाट आगोले सेकेर भ्रष्टाचारले बढेको बोसो पगाल्ने, ठूला कर्राईमा तेल तताएर डुबाउने, भुत्ते करौ“तीले रेट्ने इत्यादि । खुसीको कुरा, पापीहरूले नर्कमा दिइने सजाय नमरीकनै यही“ नया“ नेपालमा पाउने भए । हामी भाग्यमानी नेपालीले त्यो दिन पनि देख्न पाउने भयौ“ । प्रिय पाठक, एक्काइसौ“ शताब्दीमा यीभन्दा उपयुक्त दण्ड-सजाय अरू केके हुन सक्छन्, थाहा छ भने तपार्इं पनि सात दललाई सुझाव पठाउनुहोस् । अथवा वनमन्त्री पितृका यादवलाई सोझै सर्म्पर्क गर्नुहोस् । नया“ युगमा हामी यसरी नै प्रवेश गरौ“ । जय बजरङ्गबलि †

(नेपाल साप्ताहिकबाट)